Jan Brzechwa, właściwe nazwisko Lesman, urodził się w 1900 roku w Żmerynce na Podolu. Zmarł w 1966 roku w Warszawie, poeta, satyryk, prozaik. Autor książek dla dzieci; stryjeczny brat Bolesława Leśmiana i to właśnie on wymyślił kuzynowi pseudonim.
Do 1918 roku przebywał w Rosji. Wizja wolnej Polski nakłoniła rodziców Brzechwy do powrotu do kraju. Po przyjeździe do Warszawy zapisał się na wydział prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Zawiesił studia by wziąć udział w kampanii Lwowskiej. Z doświadczeń wojennych wyniósł umiłowanie do Józefa Piłsudskiego. Po ukończeniu studiów w 1939 roku pracował jako adwokat. Lata II wojny światowej spędził w Warszawie, następnie mieszkał w Łodzi i ponownie osiadł w Warszawie.
Debiutował jako piętnastolatek, w 1920-1921 ogłosił drukiem teksty satyryczne pisane do kabaretu (wykonał je pod pseudonimem Szer-Szeń). Największą sławę przyniosły Brzechwie wiersze dla dzieci. Pierwszy ich zbiór pt. "Tańcowała igła z nitką", został wydany 1938 roku. "Kaczka dziwaczka" została wydana w 1939 roku. Zaraz po wojnie pojawiły się "Przygody pchły szachrajki", "Ptasie radio", "Opowiedział dzięcioł sowie". W 1953 roku ukazało się pierwsze wydanie wyboru wierszy "Brzechwa dzieciom" a w 1958 roku "Sto bajek". Jan Brzechwa jest też autorem baśni poetyckich m.in. "Przygody rycerza Szaławiły" oraz cyklu opowieści fantastycznych prozą o przygodach Pana Kleksa.
Tyle o Janie Brzechwie mówią encyklopedie. A jakim był dzieckiem? Jakim był dorosłym?
Starsza o trzy lata siostra Halina ciągle miała powody, żeby narzekać na młodszego brata - uwielbiał się psocić i dokuczać. Ale był chłopcem pogodnym, wrażliwym, z dużą fantazją. Lubił się uczyć i bardzo dużo czytał. Marzył o rowerze, którego nigdy nie dostał - Tato Brzechwy w pewnym momencie życia stracił pracę i rodzina znalazła się w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej.
Jego przyjaciele zapamiętali go jako człowieka pogodnego, dowcipnego, służącego radą i pomocą. Do historii przeszły bezzwrotne pożyczki, których bardzo chętnie udzielał potrzebującym znajomym. Był bezgranicznie życzliwy. Kochał i szanował kobiety. Miał mnóstwo słabości.
Gdy pragnął odpoczynku, grał z przyjaciółmi w karty. Przywiązywał dużą wagę do swojego wyglądu. Znany był z tego, że lubił sobie dogadzać. Sam mówił: "Nie lubię jeść, tylko ucztować". Nie znosił bałaganu. Bardzo lubił pracować przy swoim biurku, na którym miał idealny porządek.
Nie pokazywał też nikomu swoich brudnopisów. Darł je na strzępy. Wszystko pisał ręcznie, wiecznym piórem. Z podróży przywoził piękne bruliony, eleganckie papiery listowe i pióra wieczne. Jego żona Janina narzekała, że na te artykuły i książki potrzeba zawsze osobną, wielką walizę.
Takim człowiekiem był Jan Brzechwa: czy jest dla nas wzorem, czy jest nam bliski?
Wspaniale, że był Jan Brzechwa - poeta radości dziecięcej, która ciągle trwa za sprawą jego twórczości.
Twórczość:
1926 - Oblicza zmyślone 1937 - Tańcowała igła z nitką 1938 - Kaczka Dziwaczka 1946 - Akademia Pana Kleksa 1946 - Ptasie plotki 1946 - Pan Drops i jego trupa 1948 - Na wyspach Bergamutach 1948 - Opowiedział dzięcioł sowie 1948 - Przygody rycerza Szaławiły 1951 - Uczymy się chodzić 1953 - Teatr Pietruszki 1953 - Wagary 1957 - Magik 1958 - Wyssane z palca 1958 - Sto bajek 1961 - Podróże pana Kleksa 1964 - Śmiechu warte 1965 - Od baśni do baśni 1965 - Tryumf pana Kleksa
Nagrody:
1954 - nagroda miasta Katowic 1956 - nagroda Prezesa Rady Ministrów 1965 - nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki
